Γίνονται Φοβερά Πράγματα στον Χάρμπαλη στη Θεσσαλονίκη

ΠΗΓΗ : Κώστας Κουκουμάκας, Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Αβραμίδης

Στη 1.30 τα ξημερώματα, στον κόμβο της Λαχαναγοράς στη Δυτική Θεσσαλονίκη, δεν κυκλοφορεί ψυχή, παρά μόνο φθάνει ο αχός μιας πόλης στο βάθος, που προσπαθεί να απαλλαχθεί
από την υγρασία της.

Αν κάνεις αναστροφή στην εθνική οδό όμως και μπεις στον παράδρομο για Καλοχώρι, η νύχτα ξαφνικά «ζωντανεύει άγρια». Εκεί υπάρχει ένα βενζινάδικο, διαφορετικό από τα άλλα. Για την ακρίβεια είναι σταθμός φορτηγών - άουτοχοφ (autohof) στα γερμανικά.

Στη φωτεινή πινακίδα, ανάμεσα στην τιμή της αμόλυβδης και των λιπαντικών, έχει ζωγραφισμένο ένα μπουζούκι και στη μαρκίζα, έξω στη μάντρα του οικοπέδου, αφίσες λαϊκού κέντρου διασκέδασης. Ο Χάρμπαλης (Base Live) στον κόμβο της Λαχαναγοράς είναι τα τελευταία χρόνια μία σταθερά της γρανιτένιας νυχτερινής διασκέδασης στον Βορρά.

Την είσοδο του μαγαζιού κυκλώνουν μούρες φορτηγών. Ο κόσμος γεμίζει τα τραπέζια του καλοκαιρινού κέντρου. Καθόμαστε πίσω στο μπαρ. Η ορχήστρα βρίσκεται στο κέντρο ενός ξύλινου υπόστεγου και τραγουδίστριες ερμηνεύουν επιτυχίες της εποχής. Στα τραπέζια διασκεδάζουν νεαρά ζευγάρια και παρέες μεγαλύτερων. Στα δεξιά της πίστας υπάρχουν στοιβαγμένα, σε τέσσερα ράφια, πιάτα για σπάσιμο. Το λαϊκό τέμπο κρατεί. Στις 2.30 τα φώτα χαμηλώνουν.

Μία χορεύτρια οριεντάλ κάνει ένα σύντομο happening με φλόγες, αμέσως μετά στο πάλκο ανεβαίνει δεύτερο μπουζούκι και βιολί, μία μεγάλη εισαγωγή για το πρώτο όνομα, τη Μαίρη Βάσσου.

Ντυμένη στα μαύρα, γεμίζει την πίστα. Είναι φανερό ότι όλοι ήρθαν σήμερα να ακούσουν αυτή. Ξεκινά, βέβαια, με τα «Όμορφα λόγια», των Νικήδη - Παπαχατζή: «Λόγια όμορφα για σένα/ λένε τα ματάκια μου/ και αν ποτέ τα δεις κλαμένα/ σκούπισε το δάκρυ μου». Καλωσορίζει τον κόσμο και έπειτα ερμηνεύει το παιχνιδιάρικο «Ευρώ ευρώ», που έγραψε η ίδια: «Ευρώ ευρώ πού να τα βρω/ άμα τα βρω, θα 'ρθω να σε βρω».

Πανέρια με λουλούδια αλλάζουν χέρια και λευκά λαμπάκια από ανοιχτά κινητά απλώνονται στο καλοκαιρινό κέντρο.

Μισή ώρα μετά, η Βάσσου έχει αλλάξει φόρεμα και ανάβοντας τσιγάρο με δέχεται στο καμαρίνι της. «Ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη, με άκουσε ο Νικολόπουλος και με κατέβασε μικρό κορίτσι στην Αθήνα, το 1986. Τον πρώτο χρόνο δούλεψα δίπλα σε Νταλάρα, Αλεξίου», είπε.

Μία σειρά επιλογών στο ρεπερτόριο και η συγκυρία την έβγαλαν από το δίκτυο του τότε ποιοτικού τραγουδιού, όμως την κέρδισαν οι μεγάλες λαϊκές πίστες. Δούλεψε με τον Βελή στις θρυλικές «Νταλίκες» στο Γαλάτσι και τα επόμενα χρόνια με τον Τερζή, τον Καρρά, τον Αλκαίο, τον Κωστόπουλο, τον Μυτιληναίο. Έγραψε η ίδια τραγούδια και τα χάρισε σε πολύ κόσμο. «Το μεγάλο λάθος που έκανα στην αρχή της καριέρας μου ήταν ότι εμπιστεύθηκα το αθηναϊκό κύκλωμα και τις εταιρείες στα μέσα της δεκαετίας του '80», ανέφερε.

Στο μεταξύ, έξω στο μαγαζί γίνεται τώρα πανικός. Το μικρόφωνο περνάει στα τραπέζια, θαμώνες γνωρίζουν όλα τα κομμάτια κουπλέ-ρεφρέν. Βουή με πάταγο, γαρύφαλλα και καμώματα. Ως και το κλειδί του σολ είναι τυπωμένο σε μια πινακίδα του ΚΟΚ. Το ίδιο πρωί συνάντησα εκεί τον ιδιοκτήτη του Base Live, τον θρυλικό Κώστα Χάρμπαλη.

Είπε ότι άνοιξε τον σταθμό αυτοκινήτων και το βενζινάδικο πριν από 35 χρόνια και ούτε φαντάστηκε την εξέλιξη. «Πριν από 15 χρόνια αρχίσαμε φίλοι να στήνουμε γλέντια για την πάρτη μας, εδώ κάτω από το υπόστεγο. Σταματούσαν οι πελάτες και πάθαιναν πλάκα. Έχουν γίνει φοβερά πράγματα, γλέντια και πολλές ιστορίες», είπε.

Παρά το σημείο της πόλης που βρίσκεται, η φήμη του Χάρμπαλη άρχισε να μεγαλώνει. Παρέες ξεκινούσαν από το κέντρο και τα Ανατολικά για να ένα ξημέρωμα στο άουτοχοφ της Δυτικής εξόδου της Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία πέντε χρόνια, το μαγαζί επεκτάθηκε και στήθηκε ως επαγγελματικό νυχτερινό κέντρο. Έτσι, εργάστηκαν εδώ Βολάνης, Ζούμπας, Μαρμαρινού, Βάσσου κ.ά. Η Άντζελα Δημητρίου ήρθε ένα βράδυ ως πελάτισσα και πήρε το μικρόφωνο για να γίνει από κάτω ροκ εν ρολ. Το ίδιο συνέβη και με τη Μαριάνθη Κεφάλα.

Mερικά χιλιόμετρα από του Χάρμπαλη, κάποιοι έχουν πραγματοποιήσει ένα πρωτότυπο εργασιακό εγχείρημα. Δείτε το πείραμα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη.

«Μου άρεσε πάντα η νύχτα, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να κάνω μια τέτοια επιχείρηση για να βγάλω λεφτά. Είχα τον σταθμό αυτοκινήτων, το βουλκανιζατέρ, το εστιατόριο για τους οδηγούς παραδίπλα, αλλά ποτέ δεν προσπάθησα να κάνω μπουζουκτσίδικο. Αυτό προέκυψε», τόνισε ο Χάρμπαλης. Γλέντια, σπασίματα πιάτων, τραγουδιστές να κάθονται πάνω σε βουνά από πιάτα, παρεξηγήσεις και ιστορίες αλκοόλ, που πάντα όμως λύνονταν με όμορφο τρόπο από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη, χωρίς ένταση και συνέχεια.

Η φωτογραφία είναι μία ευγενική
παραχώρηση του Base Live Χάρμπαλης.

Τον τελευταίο καιρό, η κρίση «χτύπησε» κι εδώ. Το κέντρο ήταν ανοιχτό πέντε μέρες την εβδομάδα και τώρα ανοίγει τρεις. Επιπλέον, οι μεταφορικές εταιρείες αποδυναμώθηκαν και οι οδηγοί φορτηγών που το στήριζαν σε μεγάλο βαθμό, τώρα κάνουν μικρότερους λογαριασμούς. Όμως, κρατά τη νύχτα χάρη στη φήμη και την κατάσταση μπετόν αρμέ που στηρίζει τίμια. Έξω στο μεγάλο προαύλιο του Χάρμπαλη δεν λέει να ξημερώσει. Περισσότερα αυτοκίνητα κυκλώνουν τώρα το χαμηλό κέντρο και άλλα κοντοστέκονται στον παράδρομο της εθνικής. Στην ερημιά του κόμβου της Λαχαναγοράς κάποιοι υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο ως το άγριο χάραμα.

Δείτε κι άλλες φωτογραφίες παρακάτω.